Prof. dr Božidarka Arsenović (rođ. Radovanović)

rođena je u Priboju kod Lopara 28.11.1960. godine od oca Dušana i majke Desanke. Osnovnu školu završila je u Priboju, srednju hemijsko tehnološko-tehničku u Tuzli. Tehnološki fakultet je završila u Tuzli, 1987. godine,  postdiplomske studije (odbrana magistarske teze  17.05.2002. godine) na Tehnološkom fakultetu u Banja Luci a  doktorske studije na Tehnološkom fakultetu Zvornik (odbrana doktorske disertacije 26.12.2008. godine).

 U svojoj profesionalnoj karijeri bila je zaposlena u “Jugoslovenskom kombinatu gume i obuće” Borovo, “Lofolen”-Viskoza Loznica, ”Siporex” Tuzla, “Birač” Zvornik na odgovornim radnim mjestima u okviru struke.

 U nastavi je bila angažovana u Tehničkom školskom centru u Zvorniku; Tehnološkom fakultetu Zvornik a nastavna zvanja docent doktor i vanredni profesor je dobila angažovanjem u nastavi na univerzitetu Banja Luka i Internacionalnom univerzitetu Travnik.

 Danas je zaposlena u “ORAO” A.D. Bijeljina na radnim mjestima: Glavni tehnolog za hemijsko ispitivanje materijala/proizvoda; Rukovodilac Sektora kvaliteta Laboratorije za ispitivanje materijala (prema BAS/ISO/IEC 17025) i Predstavnik rukovodstva “ORAO” A.D. za EMS (prema ISO 14001).

 Kao prof.dr obavlja nastavu na Internacionalnom Univerzitetu u Travniku na Ekološkom fakultetu i Fakultetu politehničkih nauka na nastavnim predmetima iz naučnih oblasti ekološko inženjerstvo i neorganska i nuklearna hemija.

 Ima izdatih 6 univerzitetskih udžbenika; objavljenih i saopštenih preko 100 naučnih radova na domaćim i međunarodnim konferencijama; recenzije naučnih radova i univerzitetskih udžbenika; članstva u  naučnim i stručnim organizacijama u BiH i međunarodnim asocijacijama; član je Tehničkog komiteta BAS/ TC11 Instituta za standarde, mjeriteljstvo i intelektualno vlasništvo BiH; član Republičkog zavoda za mjere i dragocjene metale Republike Srpske, kao i učesnik na deset projekata (jedan Nadzorni organ na projektu). Kao doktor tehničkih nauka ima deset licenci (4 domaćeg i 6 međunarodnog karaktera).

 Danas živi u Bijeljini, supruga je, majka dvoje djece i baka petoro unučadi.

Đorđe Popović, doktor tehničkih nauka

 rođen je 1970. godine u Tuzli, osnovnu školu je završio u Priboju, opština Lopare, a srednju u Mašinsko- saobraćajnom školskom centru u Tuzli 1988. godine. Na Fakultetu tehničkih nauka u Novom Sadu diplomirao je 1995. godine  i stekao zvanje „Diplomirani saobraćajni inžinjer“, a  na istom fakultetu je 2006. godine stekao akademsko zvanje „Diplomirani  inžinjer saobraćaja- master“.

Na Saobraćajnom fakultetu u Doboju je magistrirao 2011. godine, a 2015. godine je na tom fakultetu doktorirao i stekao zvanje „Doktor tehničkin nauka - oblast saobraćaja“.

Od 1996. do 2000. godine radio je u MUP-u Republike Srpske, a od 2000. do 2008. godine u policiji Brčko distrikta BiH, na raznim poslovima: inspektora unutrašnje kontrole, zamjenika komandira i komandira policijske stanice do komandira jedinica opšte policije i saobraćajne policije u Policiji Brčko distrikta BiH. Nakon toga obavlјao je razne dužnosti kao što su: zamjenik direktora „Protherm“d.o.o. Kostajnica, savjetnik zamjenika ministra transporta i komunikacija BiH. Do imenovanja na dužnost  VD direktora ZP „Rudnik i termoelektrana Uglјevik“ bio na dužnosti direktora  JU „Akademska istraživačka mreža“ Republike Srpske.

Kao spolјni saradnik Fakulteta tehničkih nauka u Novom Sadu učestvovao u izradi nekoliko projekata iz oblasti saobraćaja, a kao autor i koautor objavio dvadesetak stručnih radova iz oblasti saobraćaja u stručnim časopisima i zbornicima radova. Na Saobraćajnom fakultetu u Doboju je stekao zvanje višeg asistenta. Odbornik je u SO Lopare.

Nadzorni odbor Rudnika i Termoelektrane Ugljevik na sjednici održanoj 20. maja 2016. godine imenovao je Đorđa Popovića, doktora tehničkih nauka, za direktora preduzeća.

Milan S. Gavrić, dip. pravnik

 rodjen je 9.09.1926. godine u Brijestu, opština Lopare, 1933. polazi u prvi razred osnovne škole u Teočaku. Početkom Drugog svetskog rata  tj. 1941. godine polazi na krojački zanat koji završava u toku rata.

Sa 16 godina priključuje se NOB-u. Posle rata bio je aktivista i član Centralnog komiteta, upisuje srednju poljoprivrednu školu u Bijeljini, odmah po njenom završetku upisuje se na Pravni fakultet u Zagrebu gdje je diplomirao pravo. Radio je kao načelnik Regionalnog SUP-a  u Tuzli, pored toga obavljao je dužnost Savjetnika za spoljne poslove u Saveznom SUP-u u Beogradu, gde stiče zvanje diplomate i dobija diplomatski pasoš. Učestvuje u mnogim diplomatskim misijama zajedno sa Josipom Brozom Titom, medju kojima je najznačajnije učesce na konferenciji Pokreta nesvrstanih zemalja na Šri Lanci u Kolombu, 16. avgusta 1976. godine.

Za vreme svoga radnog vijeka dobitnik je niza nagrada, odlikovanja, ordenja, plaketa i zahvalnica, a neke od njih su: Ordenje sa zlatnim, srebrnim vijencem zasluge za narod, Oktobarska nagrada 1983. godine kao i specijalna plaketa i zahvalnica za obezbeđenje i zaštitu XIV Zimskih olimpiskih igara U Sarajevi 1984. godine, te zahvalnice i plakete za unapređenje opština i mjesnih zajednica (Rastošnica i Priboj) i mnogih drugih priznanja. Svojim izuzetno nesebičnim radom i zalaganjem učinio je mnogo za unapređenje kako pojedinaca tako i cjelokupnog okruženja u kome je proveo svoj život.

U penziju odlazi 1985. godine sa činom policijskog generala. Preminuo je dana 7. novembra 2008. godine u osamdeset i drugoj godini života. Sahranjen je na porodičnom groblju u Priboju.

Prof. dr Radivoje Mitrović, red. prof.

 rođen je 11.03.1957. godine u Loparama u Republici Srpskoj. Osnovnu školu pohađao je na Zajednicama i Loparama, nastavlja školovanje u Brčkom i Tuzli gdje završava mašinsku- tehničku školu. Studije nastavlja na Mašinskom fakultetu Univerziteta u Beogradu gdje je 1981. godine diplomirao i stekao zvanje diplomiranog mašinskog inženjera. Na istom univerzitetu nastavlja i postdiplomske studije i 1988. godine stiče zvanje, magistar tehničkih nauka. Uradio je i odbranio doktorsku disertacija iz oblasti opštih mašinskih konstrukcija i 1992. godine na Mašinskom fakultetu Univerziteta u Beogradu promovisan je za doktora tehničkih nauka.

 Zapošljava se 1982. godine u Industriji kotrljajnih ležeja – IKL, Beograd, kao konstruktor tehnolog, zatim sledeće godine počinje da radi na Mašinskom fakulteu Univerziteta u Beogradu kao asistent gdje uskoro postaje i docent da bi 1997. godine postao vandredni profesor. Od 2002. godine promovisan je u redovnog profesora, Mašinski fakultet Univerziteta u Beogradu, Katedra za opšte mašinske konstrukcije, gdje i danas radi.

Pored toga od 2009. godine obavlja dužnosti Državnog sekretara Ministarstva Prosvete i Nauke RS, Rukovodilac je Laboratorije za Ispitivanje Mašinskih Elemenata i Sistema (LIMES), Mašinski Fakultet Univerziteta u Beogradu i Predsednik skupštine sportskog kluba OKK Beograd.

 Značajna iskustva postigao je naučnim radom na usavršavanjima kako u RS tako i u inostranstvu, aktivan je član velikog broja domaćih i internacionalnih profesinalnih organizacija iz oblasti mašinstva. Dobitnik je većeg broja zavidnih priznanja, od kojih je jedno od najznačajnijih Bronzana medalja Nikola Tesla, dodijeljena 2007. godine od strane Saveza pronalazača i tehničkih unapređenja Beograda.

  Od 2000-2001. godine obavljao je funkciju Ministra za nauku i tehnologiju, zatim od 1995-2000. godine bio je Predsednik Upravnog odbora „IKL”, Beograd i od 1999-2000. godine Rukovodilac ekspertske grupe za mala i srednja preduzeća pri MNT RS.

Dr. Mira Gavrić- Kezić 

  Mira (Milana) Gavrića, rođjena je 1962. godine u Loparama. Osnovnu školu pohađala je u Priboju i nakon završene gimnazije nastavlja studije na Medicinskom fakultetu u Tuzli, gdje je 1987. godine i diplomirala. Zaposlila u Srebrenici 1988. godine i radila je u Domu zdravlja u Skelanima. Od 1991 godine prelazi da radi u Zdravsveni centar Užice. Nakon toga upisala je specijalizaciju u Beogradu gdje je polozila i specijalisticki ispit i stekla zvanje ljekara spezijaliste neurologa. Danas radi u istoj bolnici u Užicu kao Načelnik odeljenja neurologije. 

 Dr. Cvijan B. Krsmanović, red. prof.

  Rođen je 17. avgusta 1956. godine u Loparama, kao treći i najmlađi sin Borislava i Stake Krsmanović. Svoje školovanje je započeo u Osnovnoj školi ’’Ivan Marković – Irac’’ u Vukosavcima da bi se, na početku petog razreda, prebacio u Osnovnu školu ’’Veljko Čubrilović’’ u Priboju gde je, kao briljantan učenik, u maju 1970. godine, završio osmogodišnje osnovno obrazovanje.

   Iste 1970. godine, on odlazi u Tuzlu, gde upisuje Mašinsku tehničku školu i završava je kao jedan od najboljih učenika tadašnjeg Mašinsko-saobracajnog školskog centra. Kao dobitnik specijalne spomen-diplome, srednju školu je završio u proljeće 1974. godine.

   Na studije se upisao u jesen 1974. godine na Mašinskom odseku Fakulteta tehničkih nauka u Novom Sadu, a diplomirao je 1980. godine sa visokom prosečnom ocjenom ostvarenom tokom studija i veoma ozbiljnim diplomskim radom, čiji su istraživački segmenti objavljeni u tada vodećim naučno-stručnim časopisima u Srbiji i na naučnim konferencijama. Kao odličan student i kao Prodekan za studentska pitanja Fakulteta tehničkih nauka u toku dva mandatna perioda, bio je omiljen medju studentima, ali i zapažen od strane svojih profesora, tako da je njegov angažman na istom Fakultetu (u svojstvu asistenta pripravnika) bio samo logičan sled stvari. Iste, 1980. godine, on zasniva radni odnos na Fakultetu tehničkih nauka i upisuje poslediplomske studije koje, nakon magistarske specijalizacije na Mašinskom fakultetu u Beogradu i odsluženja vojnog roka u Subotici, kruniše magistarskom tezom koju je odbranio početkom 1986. godine. Tokom cijelog tog perioda intenzivno se bavi naučno-istraživačkim radom, kontinuirano objavljujući svoje radove i rezultate svojih istraživanja na domaćim i međunarodnim skupovima i u naučno-stručnim časopisima.

   Doktorsku disertaciju u oblasti tehničkih nauka je izradio na Fakultetu tehničkih nauka i odbranio ju je 1993. godine, a u zvanje docenta univerziteta je izabran januara 1994. godine. U zvanje vanrednog profesora je izabran jula 1999. godine, a redovni profesor Univerziteta u Novom Sadu i Fakulteta tehničkih nauka je od 30. 08. 2004. godine. Od novembra 2000. godine do danas ( a i danas ) rukovodilac ( šef ) Katedre za informacione i komunikacione sisteme Fakulteta tehničkih nauka u Novom Sadu i od maja 2007. zamenik rukovodioca Departmana za industrijsko inženjerstvo i menadžment za nastavna pitanja.

   Oblasti struke i nauke u kojima je neprekidno prisutan i veoma aktivan su industrijsko inženjerstvo, proizvodnja i informacione tehnologije u službi proizvodnje. Specijalnost su mu CAD, CAM, CAPP i CIM tehnologije i alati. Izvodi univerzitetsku nastavu na većoj grupi nastavnih predmeta iz okvira svoje specijalnosti i na većem broju studijskih grupa Fakulteta tehničkih nauka u Novom Sadu. Kao gostujući profesor izvodio je i izvodi nastavu i na čitavom nizu drugih fakulteta i univerziteta na prostorima nekadašnje Jugoslavije.
    Njegov stvaralački opus obuhvata preko 120 naučnih i stručnih radova, autor je više originalnih konstruktivnih rešenja tehničkih sistema ( mašina i uređaja ) i industrijskih proizvoda, razvio je i ucestvovao je u razvoju značajnog broja novih softverskih proizvoda, autor je ili koautor nekoliko naučnih i stručnih knjiga i monografija, a posebno je ponosan na više od 30 projekata i studija izrađenih za potrebe privrednih organizacija u kojima je uzimao učešća kao projektant, rukovodilac projekta ili konsultant i koji su, u najvećem delu, realizovani i daju sasvim konkretne i mjerljive rezultate. Tokom gotovo 28 godina rada na Univerzitetu neposredno organizovao vise od 10 velikih naučnih i stručnih skupova i bio urednik ( editor ) veceg broja Zbornika radova koji na takvim skupovima nastaju. Član je većeg broja međunarodnih stručnih i naučnih asocijacija i stalni je član jednog broja internacionalnih redakcionih odbora uglednih međunarodnih časopisa u oblastima svog interesovanja i specijalizacije. U svojstvu mentora, vodio je i vodi veliki broj ( u zbiru, više od 150 ) kandidata u izradi njihovih diplomskih radova, magistarskih teza i doktorskih disertacija, a posebnu pažnju, mnogo energije i vremena posvećuje formiranju i razvoju mladih istraživača i naučnika.

   Danas, on je u potpunosti posvećen stručnom, naučnom i obrazovnom radu, ali i svojoj porodici sa kojom skromno živi u Novom Sadu. Ne bavi se politikom, a svoje dvije ćerke i sve mlade kojima je uvek okružen, neprekidno i uporno usmjerava ka radu, poštenju i patriotizmu...

  Prof. dr Zdravko Antonić  

  Zdravko Antonić rođen je 22. marta 1934. godine u Rastošnici. Filozofski fakultet, smjer Istorija, završio je u Beogradu 1963. Na istom fakultetu završio je i postdiplomske studije 1966. i odbranio doktorsku disertaciju 1971. U Institutu za istoriju u Sarajevu prošao je kroz sva zvanja: naučni saradnik, viši naučni saradnik i naučni savjetnik. Bio je i direktor instituta (1975–1978).Zdravko Antonić rođen je 22. marta 1934. godine u Rastošnici kod Zvornika. Filozofski fakultet, smjer Istorija, završio je u Beogradu 1963. Na istom fakultetu završio je i postdiplomske studije 1966. i odbranio doktorsku disertaciju 1971. U Institutu za istoriju u Sarajevu prošao je kroz sva zvanja: naučni saradnik, viši naučni saradnik i naučni savjetnik. Bio je i direktor instituta (1975–1978).

   Po potrebi službe premješten je u Predsjedništvo SFRJ, na dužnost rukovodioca Službe za dokumentaciono-informativne poslove u Savjetu Federacije. Potom je, kao savjetnik CKSKBiH (1985–1991), radio na sređivanju pisane zaostavštine Rodoljuba Čolakovića. Radio je, kao naučni savjetnik, u Institutu za noviju istoriju Srbije (1991–1992), i u Balkanološkom institutu SANU (1993–2002). Od 1996. do 2008. predavao je, kao redovni profesor, na Filozofskom fakultetu u Banjoj Luci.

Za dopisnog člana ANURS izabran je 2004, a za redovnog člana 2008.

Zdravko Antonić bavio se uglavnom istorijom jugoslovenskog prostora u Drugom svjetskom ratu (1941–1945). Autor je i priređivač 16 knjiga. Takođe, napisao je i više od 100 rasprava, članaka, priloga i prikaza u raznim časopisima i zbornicima radova. Učestvovao je na nekoliko desetina naučnih skupova, uključujući i međunarodne konferencije u Moskvi i Jerusalimu.

   Zdravko Antonić shvatao je važnost formiranja jakog istorijskog centra u Banjoj Luci, pa se svesrdno zalagao za podizanje novog naraštaja istoričara u prijestonici Republike Srpske. Upravo su mladi ljudi mogli mnogo da nauče od Zdravka Antonića, koji je od vremena kad je započinjao svoj radni vijek, kao seoski učitelj, pa do vremena kad je završavao svoj životni vijek, kao redovni član Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske, stekao veliko životno i radno iskustvo.

Autor je knjoge „Čubrilovići 1914. i kasnije“, gl. urednik knjige „Osnovna škola u majevičkom Priboju“.

   Preminuo je na Božić, 7. januara 2009. godine, u 75. godini u Beogradu gdje je i sahranjen.

Mr. Dušan Antonić 

  Rođen 1948. godine u Rastošnici. Osnovnu školu završio je 1964. u Priboju, a srednju ekonomsku školu 1968. u Tuzli. Nakon odsluženja vojnog roka, zaposlio se u „Agrobanci“ u Beogradu i u isto vrijeme upisao i Ekonomski fakultet u Beogradu, diplomirao je 1975., i na istom fakultetu je i magistrirao a u toku je priprema doktorske teze «Agrarni kredit i finansijske institucije».U toku svog 36. godišnjeg radnog vijeka prošao je skoro sve bankarske poslove, od pripravnika do generalnog direktora i sada predsednika Izvršnog odbora Agrobanke. Realizovao je preko hiljadu investicionih programa i učestvovao u konsolidaciji i sanaciji mnogih agroindustrijskih i poljoprivrednih preduzeća, kao i u inplementaciji novih tehnologija u privredi i bankarstvu. Značajne kontakte ostvario je sa najpoznatijim bankama svijeta, obezbedio je Agrobanci članstvo u Međunarodnoj asocijaciji agrarnih banaka svijeta i uspostavio konto- korentne odnose i platni promet sa vodećim evropskim bankama.

   Obavio je tromjesečnu praksu u mješovitoj jugoslovensko- njemačkoj banci i programsku specijalizaciju u Deutsche Bank Frankfurt, gde je stekao značajna bankarska iskustva. Objavio je više stručnih radova iz poslovnog bankarstva i kreditno – monetarne politike. Kao predstavnik Agrobanke bio je član značajnih odbora Udruženja banaka Jugoslavije, a sada je član Upravnog odbora Međunarodne asocijacije agrarnih banaka, CICA, Cirih. Na predlog Saveznog ministarstva, kao bankarski ekspert, učestvovao na seminaru OECD –a u Parizu i Hagu. Odlično govori njemački a služi se i engleskim jezikom.

   U poslednjih pet godina bio je generalni direktor Agrobanke i uspeo je da u potpunosti konsoliduje Agrobanku, uspešno realizuje II i III emisiju akcija Banke i poveća kapital Banke za preko 50 miliona evra i značajno poveća tržišnost Banke.

   Nosilac je priznanja “Kapetan Miša Anastasijević” za najboljeg bankara u 2005. godini i proglašen za najboljeg menadžera u 2006. godini u oblasti bankarstva.

Dr. Anto Gajić

 Dr Anto Gajić, dipl. inžinjer mašinstva, rođen je 2. februara 1955. godine u mjestu Priboj.
Diplomirao je mašinstvo - smjer mehanizacija, na novosadskom Fakultetu tehničkih nauka, gdje je 2003. godine odbranio i magistarski rad. Na ovom fakultetu  je  doktorirrao 2009. godine.

Gajić je ovlašten za izradu teničke dokumentacije, izvođenje radova i nadzor nad radovima mašinske faze u oblasti termotehnike. Kao stručnjak u ovoj oblasti imenovan je za sudskog vještaka u Distriktu Brčko.
   U Rudnicima mrkog uglja ,,Tito Banovići" radio od 1978. do 1992. godine na poslovima inženjera tehnološkog procesa, rukovodioca tehničke pripreme zatim rukovodioca elektromašinskih poslova, bio odgovorni inžеnjer za kamione i pomoćnu opremu kao i tehnički rukovodilac voznog parka.
   U Ugljevik je izbjegao 1992. godine, da bi dvije godine kasnije zasnovao radni odnos u Rudniku i termoelektrani ,,Ugljevik". Za trinaest godina rada u ovom elektroenergetskom gigantu Republike Srpske radio je na mjestu inžinjera-tehnologa mašinskih radova, zatim vodećeg inženjera održavanja transportne mehanizacije te bio tehnički rukovodilac mašinske službe i izvršni direktor za tehničke poslove.
   Za vršioca dužnosti direktora Rudnika i termoelektrane ,,Ugljevik" imenovan je 16. avgusta 2007. godine a  26.marta  2009.godine imenovan je za direktora Rudnika i termoelektrane Ugljevik ad Ugljevik.

Poslednjih godina radio je na poslovima stručnog savjetnika direktora RiTe.

Nekon kraće i teške bolsti preminuo je  29.marta 2021. godine

Prof. dr Jovo Miljanović 

 Rođen je 15. avgusta 1954. u Priboju kod Lopara, gdje završio osnovnu školu, a srednju školu je završio u Tuzli.

Poslije odsluženog vojnog roka upisao je Rudarski fakultet u Tuzli, odsjek mašinstvo, gdje je diplomirao 1981. godine.

Nakon završetka prvog ciklusa studija zaposlio se u zeničkim rudnicima, gdje je, između ostalog, obavljao i funkciju tehničkog direktora „Stare jame“, sve do 1992. godine.
  Početkom ratnih sukoba 1992. sa porodicom se preseljava u Bijeljinu. Četiri godine kasnije zasniva radni odnos u rudniku JP PEU „Resavica“ na poslovima glavnog inžinjera za podzemnu eksploataciju uglja i tehničkog rukovodioca preduzeća. 

Akademski naziv magistra tehničkih nauka u rudarstvu stekao je 20. decembra 1999, a 26. marta 2010. odbranio je doktorsku disertaciju na Rudarsko-geološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu.

Na Rudarskom fakultetu u Prijedoru radio je od 1. marta 2011, kao profesor na Katedri za podzemnu eksploataciju mineralnih sirovina. Pored poslova u nastavi, na ovom fakultetu je obavljao i funkciju prodekana od marta 2011. godine do marta 2018.

Bio je autor i koautor značajnog broja naučnih i stručnih radova, dvije monofrafije, udžbenika, te je svojim radom dao značajan doprinos afirmaciji Rudarskog fakulteta Univerziteta u Banjaluci.

Ostaće u sjećanju kao jedan od najomiljenijih profesora i radnih kolega Rudarskog fakulteta u Prijedoru. Krasile su ga lijepe ljudske vrline – čovjekoljublje, ozbiljnost, odanost i empatija. Bio je posvećen poslu koji obavlja i prije svega studentima, čijim uspjesima se radovao i ponosio.

Preminuo 25. oktobra 2018. godine, u 64 godini života i sahranjen je na Novom groblju u Bijeljini.

Miladin Lukić, akademski slikar

  Akademski slikar Miladin Lukić, rođen je 1. juna 1948. godine u Priboju, gdje provodi djetinstvi i završava osnovnu školu. Nakon završetka osnovne škole upisuje srednju Učiteljsku školu u Tuzli. Akademiju likovnih umjetnosti završava 1980. godine u Sarajevu. Od 1994.godine je docent na Učiteljskom fakultetu u Bijeljini, član je Udruženja likovnih umjetnika BiH i RS.
    Slikarstvom se bavi blizu četrdeset godina. Organizovao je mnogobrojne samostalne izložbe svojih radova i učestvovao na više kolektivnih izložbi i kolonija, kod nas i u svijetu.
    Posebnost u Lukićevom shvatanju je što sliku smatra energijom, jer su, kako pojašnjava, i boja i linija u stvari energija koja se prenosi na gledaoca. I dok je muzika nevidljiva energija koja ushićuje, likovno stvaralaštvo ima za rezultat energiju koja smiruje.